Darryl Yokley's Sound Reformation (US) tiltle: Un Mondo En Soledad music: Jazz release date: november 01, 2024 promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Darryl Yokley © Rootsville 2024

De veelgeprezen saxofonist, componist en arrangeur Darryl Yokley is vereerd om een ​​nieuw album aan te kondigen, Un Mundo en Soledad, zijn derde opgenomen uitje met zijn langlopende groep Darryl Yokley’s Sound Reformation. Net als zijn voorgangers bevat Un Mundo en Soledad een dynamietkwartet met pianist Zaccai Curtis, bassist Luques Curtis en drummer Wayne Smith — hier met speciale gast Little Johnny Rivero op Latijnse percussie.

Het zaadje van Un Mundo en Soledad werd meer dan twintig jaar geleden geplant, toen Yokley de klassieker One Hundred Years of Solitude uit 1967 van Gabriel García Márquez las tijdens zijn junior jaar op de middelbare school. Door de jaren heen las en herlas hij het en begon hij zijn hand te proberen aan authentieke Latijns-Amerikaanse jazzmelodieën; zijn moeder is een Mexicaans-Amerikaanse van de eerste generatie en zijn vader is Afro-Amerikaans.

Dit is dan ook Sound Reformation's eerste albumlange hybride van traditionele Latijns-Amerikaanse muziek en hedendaagse jazz. Het begint boeiend met de titeltrack, "Un Mundo en Soledad", wat zich vertaalt naar "Een wereld in eenzaamheid". "Dit is de introductie tot de wereld van Macondo", zegt Yokley, verwijzend naar de fictieve stad in Márquez' meesterwerk. Natuurlijk volgt "Macondo", een toegangspoort tot wat Yokley "een fantasielandschap van geluid" noemt.

"El Pueblo" ("De stad") werd geïnspireerd door het Colombiaanse muziekgenre vallenato; Yokley schreef het slechts een dag voor de laatste opnamesessie. "Melquíades, los Gitanos, y la Profecía" ("Melquíades, de zigeuners en de profetie") bevat een stem die toebehoort aan de zigeunerleider van Honderd jaar eenzaamheid, Melquíades: "De belangrijkste figuur voor het hele project, aangezien hij de verteller is van het verhaal op dit album", legt Yokley uit terwijl zijn stem het album van begin tot eind doordringt.

Het jubelende "Los Matrimonios Malditos" ("Vervloekte huwelijken") bevat een cruciaal element van komedie, zegt Yokley. "Er zit veel komedie in de roman zelf, omdat het zeer dramatische en emotionele momenten bespreekt in een monotone journalistieke toon", vervolgt hij. "Het klinkt als een vrolijk deuntje, maar de brug moduleert een tritonus weg, wat in de oudheid werd beschouwd als het interval van de duivel, dus er zit een onderliggende ironie in het deuntje." “El Duelo” (“Het Duel”) gaat over de dodelijke ruzie tussen hoofdpersoon José Arcadio Buendía en Prudencio Aguilar en trekt parallellen met de duizenddaagse oorlog in Colombia, wat laat zien hoe Márquez historische gebeurtenissen opnieuw zou verbeelden in fictieve afbeeldingen in zijn werken.

Over “Después de la Guerra” (“Na de oorlog”): “Het heeft het belang van licht, geluk en optimisme na de oorlog — misschien denken dat het beter zal gaan,” reflecteert Yokley. “Maar het keert altijd terug naar een zeer duistere en kwaadaardige plek. (Hij verbindt dit met de staatsgrepen die Latijns-Amerika hebben geteisterd en blijven teisteren) “Los Gemelos Traviesos” (“De ondeugende tweeling”) verwijst naar twee broers in de roman wiens identiteiten vervagen; ze sterven zelfs op hetzelfde moment, waardoor de hele stad zich afvraagt ​​wie wie was toen ze werden begraven. De kakofonie die in deze generatie te horen is, is tekenend voor de geschiedenis van de familie Buendía en de vloek die hen achtervolgt.

“Desaparecieron” (“Ze verdwenen”) verwijst naar de bananenmassamoord van 1928, de ongeprovoceerde moord op werknemers van United Fruit Company en hun aanhangers in Ciénaga, Colombia — een historische gebeurtenis die zijn weg vond naar de pagina's van Márquez. Die doordringende kreet is een Azteekse doodsfluit, gespeeld door Yokley, die het geluid van de dood vertegenwoordigt. “Remedios la Bella” (“Remedios de Schone”) gaat over een meisje van onstoffelijke zuiverheid en schoonheid die onverwachts opstijgt naar de hemel terwijl ze de kleren ophangt en deze krachtige scène vat het element van magisch realisme samen dat centraal staat in het project.

Yokley bedacht “Maldiciones Concéntricos” (“Concentrische vloeken”) in een losse rondovorm, “om dit idee uit te beelden dat de geschiedenis zich herhaalt, wat een doordringend thema is in de roman,” zegt hij. “Om te laten zien dat het cyclisch is, blijven de melodieën steeds terugkomen.” En de afsluiter “La Profecía Revelada” (“De onthulde profetie”) is een aangrijpend crescendo: “De profetie die in stukjes en beetjes wordt getoond, wordt uiteindelijk in zijn totaliteit onthuld voordat het thema van Macondo terugkomt, behalve dat het sneller is. Het vertegenwoordigt de vernietiging van Macondo door het voorspelde in de profetie.”

Zou het (her)lezen van Honderd jaar eenzaamheid de luisterervaring van Un Mundo en Soledad verheffen? Absoluut. Is het vereist? Absoluut niet: deze superlatieve saxofonist nam de boodschap ervan eenvoudigweg in zich op, en het leidde tot een eigen sui generis-verklaring. Of het nu in eenzaamheid was of in combinatie met dat klassieke werk, En Mundo En Soledad is rijp voor gemeenschap

tracks:

1. Un Mundo en Soledad 
2. Macondo 
3. El Pueblo 
4. Melquíades, los Gitanos, y la Profecía 
5. Los Matrimonios Malditos
6. El Duelo 
7. Después de la Guerra 
8. Los Gemelos Traviesos 
9. Desaparecieron 
10. Remedios la Bella 
11. Maldiciones Concéntricos 
12. La Profecía Revelada